Archiwum
Zachęcam Państwa do przeczytania cyklu artykułów dotyczących zastosowania utlenowania pozaustrojowego (ECMO, extracorporeal membrane oxygenation), które prezentujemy w ostatnim w tym
roku numerze naszego czasopisma. Osiągnięcie ostatecznego sukcesu leczniczego w przypadku tak skomplikowanej procedury jak ECMO, wymaga dbałości o szczegóły, ponieważ to one mogą ostatecznie zadecydować o powodzeniu lub niepowodzeniu leczenia. ECMO jest metodą pozaustrojowego wspomagania oddychania. Jej pierwowzorem było płuco-serce, czyli układ krążenia pozaustrojowego, który służy do wspomagania układu krążenia oraz oddychania w trakcie zabiegów kardiochirurgicznych.
Na świecie od ponad 20 lat ta metoda znajduje zastosowanie nie tylko w kardiochirurgii, ale także w leczeniu ostrej niewydolności oddechowej. W Polsce utlenianie pozaustrojowe nie jest jeszcze stosowane zbyt często, ale posiada status użytecznej, w pełni refundowanej przez płatnika procedury leczniczej. Zalecenia i wytyczne Nadzoru Krajowego oraz Konsultanta Krajowego w dziedzinie Anestezjologii i Intensywnej Terapii precyzują, że ECMO jest inwazyjną technologią medyczną, która nie jest wolna od ciężkich i śmiertelnych powikłań, dlatego jej wdrożenie musi zależeć wyłącznie od spełnienia rzetelnie
określonych medycznych kryteriów zastosowania i być pozbawione znamion heroizmu czy też improwizacji.
A w nadchodzącym Nowym Roku życzmy dużo satysfakcji w życiu zawodowym, szczęścia i miłości w życiu prywatnym oraz wielu miłych chwil spędzonych na lekturze naszego czasopisma.
Wesołych Świąt i do siego roku!
Kalejdoskop
ECMO – czym jest pozaustrojowa oksygenacja membranowa?
Pozaustrojowa oksygenacja membranowa (ECMO) to metoda stosowana głównie w kardiochirurgii i intensywnej terapii. Jako rodzaj krążenia pozaustrojowego polega na kaniulacji głównych naczyń pacjenta i prowadzeniu zewnętrznego natleniania przy użyciu oksygenatora membranowego w aparacie ECMO, opartym najczęściej na pompie centryfugalnej.
ECMO
Co należy wiedzieć o ECMO?
Rola pielęgniarki w prowadzeniu terapii ECMO
Sabina Krupa, specjalista w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki, w rozmowie z Julią Koźlik opowiada o roli pielęgniarki w specjalistycznej terapii ECMO, o kwalifikacjach i kompetencjach osób należących do ECMO TEAM, a także o stanach nagłych występujących na OIT.
Elementy opieki pielęgniarskiej nad pacjentem z pozaustrojowym utlenowaniem krwi przy pomocy ECMO
Pozaustrojowe utlenowanie krwi jest metodą stosowaną w przypadku ostrej niewydolności płuc i/lub serca. Nie wpływa bezpośrednio na leczenie, lecz stabilizując stan pacjenta, daje czas na wyleczenie chorego narządu, często stanowiąc pomost do transplantacji. Jako procedura wysokospecjalistyczna i niezwykle inwazyjna niesie ryzyko licznych powikłań. Świadomość zagrożeń oraz wspólna praca całego zespołu terapeutycznego, w tym pielęgniarek o wysokich kompetencjach, daje pacjentowi szansę na powodzenie tej terapii.
EKG w pediatrii w medycynie ratunkowej
EKG stanowi bardzo ważne narzędzie diagnostyczne, a jego siła jest w pełni zależna od poziomu umiejętności interpretacji badacza. Pomimo iż interpretacja zapisów EKG nie należy do obowiązków pielęgniarki/pielęgniarza, jest to dobra praktyka, dzięki której wczesne odkrycie anomalii może zapobiec powstaniu stanom zagrożenia zdrowotnego. Wykonanie EKG jest niezastąpione w przypadku dzieci z zaburzeniami rytmu serca i zaburzeniami przewodnictwa impulsu elektrycznego oraz z bólem w klatce piersiowej. Podczas interpretacji EKG u dzieci należy zwrócić szczególną uwagę na wiek dziecka, a co za tym idzie – na odmienności w fizjologii wieku dziecięcego, które na różnym etapie mogą dawać charakterystyczny obraz na zapisie krzywej EKG.
Ochrona psychiki chorego w oddziale intensywnej terapii
Chory będący w stanie zagrożenia życia leczony w oddziale intensywnej terapii przeżywa duży stres. Autorka w artykule wskazuje na główne czynniki wywołujące stres i dyskomfort pacjenta, a także na możliwe sposoby profilaktyki minimalizującej przykre konsekwencje leczenia w oddziale intensywnej terapii
Stres i jego oblicza w pracy pielęgniarek
Stres zawodowy występuje wtedy, kiedy pracownicy doświadczają dyskomfortu psychicznego związanego z warunkami bądź wymaganiami pracy w sytuacji, gdy przekraczają one ich możliwości. Stres w pracy pielęgniarek jest bardzo silny. Wysokie wymagania mogą doprowadzić do powstania zespołu stresu i wypalenia zawodowego. Praca pielęgniarki należy do trudnych, jest złożona i ma wielozadaniowy charakter. Niezbędne jest w niej posiadanie dużej sprawności. Dodatkowo od pielęgniarki wymagane są: prowadzenie dokumentacji, obsługa sprzętu i urządzeń medycznych, zbieranie wywiadu o stanie zdrowia pacjenta, edukacja prozdrowotna pacjentów i ich rodzin oraz promocja zdrowia. Każda z tych czynności wymaga różnych zdolności, predyspozycji i umiejętności.
Opieka u schyłku życia w zakładzie opiekuńczo-leczniczym
Autorka na bazie własnych doświadczeń opisuje, jak współcześnie wyglądają opieka długoterminowa oraz postępowanie z pacjentem u schyłku życia, którego stan, mimo podejmowanych działań terapeutycznych, nie poprawia się.
Poród powikłany − zwiększone krwawienie z dróg rodnych w IV okresie porodu − opis przypadku
Zwiększone krwawienie z dróg rodnych w IV okresie porodu jest najczęściej spowodowane pozostawieniem resztek łożyska, atonią macicy, zaburzeniami krzepnięcia krwi oraz urazami tkanek miękkich. Opis przypadku przestawia przebieg porodu powikłanego infekcją wewnątrzmaciczną oraz krwotokiem w IV okresie porodu u pacjentki w ciąży drugiej, rodzącej po raz pierwszy w terminie porodu. Dynamika tego powikłania wymaga od zespołu interdyscyplinarnego podjęcia sprawnego, planowego i kompleksowego działania.
Formy zatrudnienia pielęgniarek w podmiotach leczniczych
W każdym podmiocie leczniczym może występować zatrudnienie typu pracowniczego i niepracowniczego. Celem artykułu jest przedstawienie podstawowych form zatrudnienia pielęgniarek w podmiotach leczniczych, w tym na szpitalnych oddziałach i w Zespołach Ratownictwa Medycznego.
